Do 3 miesięcy można przebywać w Norwegii bez pozwolenia pod warunkiem, że jest się obywatelem EU/EOG/EFTA i posiada ważny dowód tożsamości lub paszport. Jeśli jesteśmy obywatelami EU/EOG/EFTA i planujemy pobyt dłuższy niż 3 miesiące musimy zarejestrować się na policji.
Pozwolenie z policji jest zaświadczeniem o którym zwykle nowicjusze w Norwegii nie mają pojęcia. Jednak zdarza się, że nawet osoby pracujące tutaj od kilku lat nie maja świadomości o tym, że występuje kilka rodzajów pozwoleń z policji. Część z nich daje nam większe możliwości. Nie które z nich wymagają znajomości języka norweskiego. A inne nie wymaga ja nic poza zatrudnieniem lub rodziną przebywająca już w Norwegii.
Registreringsbevis dla EU/EOG/EFTA
Pierwszym, podstawowym pozwoleniem jest „Registreringsbevis dla mieszkańców EU/EOG/EFTA”. Pozwolenie to możemy otrzymać po trzech miesiącach zatrudnienia na terenie Norwegii. Oczywiście nasze zatrudnienie musi trwać dalej. Pozwolenie to możemy otrzymać na podstawie:
- pracy
- łączenia rodzin (Jeden z członków naszej rodziny jest już w Norwegii i posiada pozwolenie. Tutaj istotne jest bliskie pokrewieństwo. Kogo uważa się za bliskiego członka rodziny – sprawdź).
Pozwolenie jest wydawane na czas nie określony i jest ważne tak długo, jak spełnione są warunki jego wydania. Prawo do pobytu można utracić, kiedy pobyt poza Norwegią wynosi więcej niż 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego. W przypadku następnego pobytu w Norwegii należy się ponownie zarejestrować.
Prawo do pobytu może zostać jednak zachowane, jeśli nieobecność jest uzasadniona. W przypadku ciąży, porodu, poważnej choroby, studiów lub kształcenia zawodowego oraz oddelegowania do innego kraju, uznaje się nieobecność do 12 kolejno następujących po sobie miesięcy. Odbywanie służby wojskowej lub cywilnej jest także uznawana za nieobecność uzasadnioną. Jeśli jesteś obywatelem EU/EOG/EFTA masz rozszerzoną ochronę przed wydaleniem. Chyba, że stwarzasz zagrożenie. (dotyczy to głównie sytuacji, kiedy utracimy prace, ale mamy prawo do bezrobocia. Utrata pracy, to również utrata podstawy otrzymania pozwolenia. Jednak nie w sytuacji, kiedy staramy się o świadczenia dla bezrobotnych.
Permanent oppholdstillatelse
Po trzech latach ciągłego pobytu na terenie Norwegii możesz starać się o stale pozwolenie. Jest ono wydawane na czas nieokreślony i nie zostanie anulowane nawet, gdy stracimy podstawę na podstawie jakiej je otrzymaliśmy, np. praca.
Pozwolenie to wymaga odbycia kursu języka norweskiego introduksjonsloven lub przedstawienia dokumentów potwierdzających dobra znajomość języka. Przepisy dotyczą wszystkich osób w wieku od 16 do 55 roku życia, które otrzymały pierwsze zezwolenie na pobyt, dające podstawę do otrzymania pozwolenia na pobyt stały, po 1 września 2005 roku.
Varig oppholdsrett dla EU/EOG/EFTA
Jest to również pozwolenie na pobyt stały. To pozwolenie możemy otrzymać pod warunkiem 5 letniej ciągłości zatrudnienia na terenie Norwegii. W tej opcji nie ma wymogu znajomości języka norweskiego a jego możliwości są podobne jak w przypadku Permanent oppholdstillatelse. Jest ono wydawane na czas nieokreślony i nie zostanie anulowane nawet, gdy stracimy podstawę na podstawie jakiej je otrzymaliśmy, np. praca. Członkowie twojej rodziny również maja prawo do stałego pobytu.
| Registreringsbevis dla EU/EOG/EFTA | Permanent oppholdstillatelse | Varig oppholdsrett dla EU/EOG/EFTA | |
| Czas po jakim możemy się ubiegać | 3 miesiące zatrudnienia | 3 lata zatrudnienia | 5 lat zatrudnienia |
| Znajomość języka norweskiego | Nie wymagana | Wymagana | Nie wymagana |
| Czy tracimy do niego prawo? | Tak. Jest ono wydawane na czas nieokreślony, ale zostanie anulowane, gdy stracimy podstawę na podstawie jakiej je otrzymaliśmy, np. praca. Prawo do pobytu można utracić również, kiedy pobyt poza Norwegią wynosi więcej niż 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego. | Nie. Jest ono wydawane na czas nieokreślony i nie zostanie anulowane nawet, gdy stracimy podstawę na podstawie jakiej je otrzymaliśmy, np. praca. | Nie. Jest ono wydawane na czas nieokreślony i nie zostanie anulowane nawet, gdy stracimy podstawę na podstawie jakiej je otrzymaliśmy, np. praca. |